Berekening van Arbeidsongeschiktheid per Etage: Een Uitgebreide Analyse

In Nederland speelt de beoordeling van arbeidsongeschiktheid een cruciale rol in het sociale zekerheidsstelsel. De mate van arbeidsongeschiktheid bepaalt niet alleen de toegang tot bepaalde uitkeringen, zoals de WIA (Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen), maar ook de hoogte van deze uitkeringen. De berekening van arbeidsongeschiktheid “per etage” is een concept dat niet letterlijk in de wetgeving of vakliteratuur wordt behandeld, maar het kan worden geïnterpreteerd als een gedetailleerde beoordeling van verschillende niveaus of aspecten van arbeidsongeschiktheid. Hier volgt een uitgebreide analyse van hoe arbeidsongeschiktheid in Nederland wordt beoordeeld en berekend.

Wet- en Regelgeving

De beoordeling van arbeidsongeschiktheid in Nederland is primair geregeld onder de Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen (WIA). De WIA bestaat uit twee regelingen: de Regeling werkhervatting gedeeltelijk arbeidsgeschikten (WGA) en de Regeling inkomensvoorziening volledig arbeidsongeschikten (IVA). De mate van arbeidsongeschiktheid wordt bepaald door de mate waarin iemand niet in staat is om te werken als gevolg van een ziekte of handicap.

Beoordelingsproces

Het beoordelen van arbeidsongeschiktheid is een complex proces dat doorgaans de volgende stappen omvat:

• Medische Beoordeling: Een arts of arbeidsdeskundige beoordeelt de medische situatie van de werknemer. Hierbij wordt gekeken naar de diagnose, de prognose, en de functionele mogelijkheden en beperkingen.
• Functionele Mogelijkheden Lijst (FML): Op basis van de medische beoordeling wordt een FML opgesteld. Dit document beschrijft welke werkzaamheden de werknemer nog kan verrichten ondanks de beperkingen.
• Arbeidsdeskundige Beoordeling: Een arbeidsdeskundige vergelijkt de FML met de eisen van verschillende functies op de arbeidsmarkt. Dit leidt tot een inschatting van de resterende verdiencapaciteit.
• Berekening van Arbeidsongeschiktheidspercentage: Het verschil tussen het oude inkomen en de resterende verdiencapaciteit wordt gebruikt om het arbeidsongeschiktheidspercentage te berekenen.

Relevante Jurisprudentie

De Centrale Raad van Beroep (CRvB) speelt een essentiële rol in de interpretatie en toepassing van wetgeving ten aanzien van arbeidsongeschiktheid. Een relevante uitspraak is bijvoorbeeld CRVB:2010:BM7153, waarin de CRvB ingaat op de eisen die aan de motivering van de beoordeling van arbeidsongeschiktheid worden gesteld. De uitspraak benadrukt het belang van een zorgvuldige en transparante beoordeling en onderstreept dat zowel medische als arbeidsdeskundige elementen volledig en juist moeten worden vastgelegd.

Verdieping: “Per Etage” Beoordeling

Hoewel de term “per etage” niet letterlijk in de wetgeving voorkomt, kan het concept worden gezien als een gedetailleerde analyse van verschillende lagen of aspecten van arbeidsongeschiktheid:

• Medisch Niveau: Dit betreft de medische beoordeling en de vaststelling van de functionele mogelijkheden. Het is de basis waarop de overige beoordelingen rusten.
• Arbeidskundig Niveau: Op dit niveau wordt bepaald welke werkzaamheden de werknemer nog kan verrichten en welke aanpassingen eventueel nodig zijn.
• Sociaal Niveau: Hier wordt gekeken naar de sociale en economische gevolgen van de arbeidsongeschiktheid, zoals de impact op het inkomen en de mogelijkheden voor re-integratie.

Het is belangrijk dat elke “etage” in de beoordeling zorgvuldig en onafhankelijk wordt uitgevoerd om tot een nauwkeurige inschatting van de arbeidsongeschiktheid te komen.

Conclusie

De berekening van arbeidsongeschiktheid, of men nu spreekt van “per etage” of een andere methodiek, vereist een multidisciplinaire benadering waarin zowel medische als arbeidsdeskundige beoordelingen centraal staan. Het is essentieel dat elke stap in het proces zorgvuldig wordt uitgevoerd en gedocumenteerd, waarbij ook jurisprudentie van de CRvB als leidraad kan dienen voor een zorgvuldige en rechtmatige beoordeling. Hoewel de terminologie kan variëren, blijft de kern van de beoordeling consistent: het vaststellen van de mate waarin iemand beperkt is in zijn of haar arbeidsmogelijkheden als gevolg van medische omstandigheden.