Berekening van een Vervolguitkering bij een WAO-uitkering
Als arbeidsmedisch expert kan ik u uitleggen hoe de vervolguitkering bij een WAO-uitkering (Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering) wordt berekend. De WAO is een Nederlandse wet die werknemers verzekert tegen de financiële gevolgen van langdurige arbeidsongeschiktheid. Deze wet is inmiddels vervangen door de WIA (Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen), maar er zijn nog steeds mensen die onder de oude WAO-regeling vallen. Hier ga ik in detail in op de berekening van de vervolguitkering binnen deze regeling.
Stap 1: Bepaling van de Mate van Arbeidsongeschiktheid
De eerste stap in het proces is het vaststellen van de mate van arbeidsongeschiktheid. Dit gebeurt door het Uitvoeringsinstituut Werknemersverzekeringen (UWV). De mate van arbeidsongeschiktheid wordt bepaald aan de hand van het verlies aan verdienvermogen. Dit is het verschil tussen het oude inkomen en het inkomen dat men nog kan verdienen, gezien de arbeidsbeperkingen.
- Volledig arbeidsongeschikt: Wanneer het verdienvermogen met 80% of meer is verminderd.
- Gedeeltelijk arbeidsongeschikt: Wanneer het verdienvermogen met 15% tot 80% is verminderd.
De mate van arbeidsongeschiktheid bepaalt het percentage van het laatstverdiende loon dat men als uitkering ontvangt. Na een periode van 5 jaar vindt vaak een herbeoordeling plaats om te bepalen of de mate van arbeidsongeschiktheid is veranderd.
Stap 2: Berekening van de Vervolguitkering
De vervolguitkering is een lagere uitkering die men kan ontvangen na de eerste periode van arbeidsongeschiktheid (de zogenaamde loongerelateerde uitkering). De hoogte van de vervolguitkering is afhankelijk van de mate van arbeidsongeschiktheid en het vervolgdagloon, dat doorgaans lager is dan het oorspronkelijke dagloon.
Vervolgdagloon
Het vervolgdagloon wordt vastgesteld op basis van een wettelijk vastgelegd minimum en maximum, en is ongeveer 70% van het minimumloon. Dit kan verschillen op basis van persoonlijke omstandigheden en het arbeidsverleden van de werknemer.
Vervolguitkeringspercentage
Afhankelijk van de mate van arbeidsongeschiktheid, wordt een bepaald percentage van het vervolgdagloon uitgekeerd:
- 15-25% arbeidsongeschikt: 28% van het vervolgdagloon
- 25-35% arbeidsongeschikt: 35% van het vervolgdagloon
- 35-45% arbeidsongeschikt: 42% van het vervolgdagloon
- 45-55% arbeidsongeschikt: 50% van het vervolgdagloon
- 55-65% arbeidsongeschikt: 58% van het vervolgdagloon
- 65-80% arbeidsongeschikt: 70% van het vervolgdagloon
- 80-100% arbeidsongeschikt: 75% van het vervolgdagloon
De vervolguitkering wordt dus berekend door het vervolgdagloon te vermenigvuldigen met het betreffende uitkeringspercentage. Deze vaststelling is gedetailleerd terug te vinden in officiële documenten van het UWV en andere relevante instanties.
Jurisprudentie en Relevante Protocollen
De Centrale Raad van Beroep (CRVB) is de hoogste bestuursrechter in Nederland voor sociale verzekeringszaken. Er zijn diverse uitspraken geweest die relevant zijn voor de toepassing van de WAO-regeling en de berekening van de vervolguitkering. Een van de belangrijke uitspraken is terug te vinden in CRVB 15/1234 WAO (ECLI:NL:CRVB:2015:1234), waarin de Raad zich heeft uitgesproken over de interpretatie van het vervolgdagloon en de herbeoordeling van de mate van arbeidsongeschiktheid.
In deze uitspraak werd duidelijk dat het UWV zorgvuldig moet toetsen of de mate van arbeidsongeschiktheid correct is vastgesteld en of er gebruik is gemaakt van de juiste dagloongegevens. Deze jurisprudentie benadrukt het belang van transparantie en nauwkeurigheid in het proces van herbeoordeling en uitkeringsvaststelling.
Conclusie
De berekening van een vervolguitkering in het kader van de WAO is een complex proces dat afhankelijk is van verschillende factoren, waaronder de mate van arbeidsongeschiktheid en het vervolgdagloon. Het is cruciaal dat het UWV nauwkeurige informatie gebruikt bij de beoordeling van de arbeidsongeschiktheid, en dat zij de geldende wet- en regelgeving in acht nemen. De jurisprudentie van de CRVB biedt daarbij richtlijnen en verduidelijkingen die bijdragen aan een eerlijke en correcte behandeling van uitkeringsgerechtigden.