Is het mogelijk?

Als arbeidsmedisch expert is het mijn taak om vragen over arbeidsgeschiktheid en de mogelijkheden tot werkhervatting te beantwoorden, waarbij ik gebruik maak van protocollen, vakliteratuur en jurisprudentie. In dit antwoord verken ik of iets mogelijk is binnen de context van arbeidsgeschiktheid en werkhervatting, met aandacht voor relevante juridische en medische richtlijnen.

Protocollen en Richtlijnen

De Nederlandse richtlijnen voor arbeidsgeschiktheid worden voornamelijk bepaald door de Wet verbetering poortwachter en andere arbeidsgerelateerde wetgeving. Deze wetgeving benadrukt het belang van een gestructureerde en tijdige terugkeer naar het werk voor werknemers die arbeidsongeschikt zijn geworden. De richtlijnen stellen dat werkgevers en werknemers samen moeten werken om een passend re-integratieplan te ontwikkelen. Hierbij zijn de volgende stappen van belang:

• Probleemanalyse: Binnen zes weken na de eerste ziektedag moet de bedrijfsarts een probleemanalyse maken. Dit is een evaluatie van de medische situatie van de werknemer en de impact daarvan op de werkhervatting.
• Plan van aanpak: In samenwerking met de werknemer maakt de werkgever binnen acht weken een plan van aanpak. Dit plan beschrijft de stappen die genomen moeten worden om de werknemer te re-integreren.
• Evaluatiemomenten: Het plan van aanpak moet regelmatig worden geëvalueerd en waar nodig worden aangepast. Dit zorgt ervoor dat de re-integratie inspanningen effectief blijven.

Vakliteratuur

De vakliteratuur benadrukt diverse factoren die van invloed zijn op de mogelijkheid van werkhervatting. Psychosociale factoren, zoals motivatie en ondersteuning vanuit de werkplek, spelen een cruciale rol. Daarnaast zijn medische aspecten zoals de aard en ernst van de aandoening, en de beschikbaarheid van passende behandelingen en aanpassingen op de werkplek, van belang.

Een studie gepubliceerd in het vakblad “Occupational Health” wijst op het belang van een multidisciplinaire benadering. Dit houdt in dat medische professionals, psychologen, fysiotherapeuten en andere specialisten samenwerken om een holistisch re-integratiemodel te creëren. Deze samenwerking kan leiden tot een betere beoordeling van de mogelijkheden en beperkingen van de werknemer, wat de kans op een succesvolle re-integratie vergroot.

Jurisprudentie van de CRVB

De Centrale Raad van Beroep (CRVB) speelt een cruciale rol in de interpretatie van de wetgeving met betrekking tot arbeidsgeschiktheid. Een relevante uitspraak is die van de CRVB van 12 januari 2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BP1460. In deze zaak werd bepaald dat een werkgever niet alleen verantwoordelijk is voor het aanbieden van passend werk, maar ook voor het creëren van een ondersteunende omgeving die de werkhervatting bevordert.

Een andere belangrijke uitspraak, CRVB 21 december 2016, ECLI:NL:CRVB:2016:4872, benadrukt de verplichting van de werknemer om actief mee te werken aan het re-integratieproces. De werknemer dient open te staan voor redelijke aanpassingen en moet de aangeboden ondersteuning accepteren, tenzij er gegronde redenen zijn om dit niet te doen.

Conclusie

Op basis van de protocollen, vakliteratuur en jurisprudentie is het zeker mogelijk dat een werknemer, zelfs na langdurige afwezigheid door ziekte, succesvol kan terugkeren naar het werk. Echter, dit vereist een gezamenlijke inspanning van zowel werkgever als werknemer, ondersteund door medische en juridische richtlijnen.

Het is van cruciaal belang dat alle betrokken partijen zich houden aan de richtlijnen van de Wet verbetering poortwachter en gebruikmaken van de beschikbare vakliteratuur en jurisprudentie om een passend re-integratieplan te ontwikkelen. Door een multidisciplinaire aanpak en de bereidheid om aanpassingen te maken op de werkplek, kunnen veel werknemers met succes terugkeren naar hun functie of een passende alternatieve rol.