Begrip van WAO-uitkering: Loondervingsuitkering versus Vervolgdagloon

Als arbeidsmedisch expert is het van belang om duidelijkheid te verschaffen over de verschillende componenten van een WAO-uitkering (Wet op de arbeidsongeschiktheidsverzekering). De vraag of er bij een WAO-uitkering eerst een loondervingsuitkering wordt berekend of een vervolgdagloon, vereist een gedetailleerde uitleg over hoe deze uitkering wordt opgebouwd en welke stappen daarbij worden gevolgd.

De WAO-uitkering: Een Overzicht

De WAO is een sociale verzekeringswet die werknemers beschermt die vanwege ziekte of gebrek niet meer (volledig) kunnen werken. De WAO is in 2006 vervangen door de WIA (Wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen), maar geldt nog voor mensen die vóór 2004 arbeidsongeschikt zijn geworden. Er zijn twee belangrijke componenten die van toepassing kunnen zijn bij een WAO-uitkering: de loondervingsuitkering en het vervolgdagloon.

Loondervingsuitkering

• Definitie: De loondervingsuitkering is de initiële fase van de WAO-uitkering en is gebaseerd op het verlies aan inkomen dat iemand ervaart door arbeidsongeschiktheid. Het is een compensatie voor het loon dat je niet meer kunt verdienen vanwege je verminderde arbeidsvermogen.
• Berekening: De hoogte van de loondervingsuitkering is afhankelijk van het laatstverdiende inkomen (het dagloon) en het arbeidsongeschiktheidspercentage. Het dagloon wordt vastgesteld op basis van het gemiddelde inkomen dat een werknemer verdiende voordat hij of zij arbeidsongeschikt werd.
• Looptijd: De loondervingsfase kan maximaal vijf jaar duren, afhankelijk van de individuele situatie en het arbeidsongeschiktheidspercentage.

Vervolgdagloon

• Definitie: Het vervolgdagloon is van toepassing na de loondervingsfase en is gebaseerd op een vaste, veelal lagere, uitkering die niet meer direct afhankelijk is van het oorspronkelijke inkomen.
• Berekening: Het vervolgdagloon wordt vastgesteld op basis van een vast percentage van het minimumloon en is bedoeld om een basisniveau van inkomen te garanderen voor langdurig arbeidsongeschikten.
• Looptijd: Deze fase duurt voort totdat de betrokkene de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, volledig herstelt, of in een ander uitkeringsstelsel terechtkomt.

Jurisprudentie en Relevante Protocollen

In jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep (CRVB), de hoogste rechterlijke instantie op het gebied van sociale verzekeringen in Nederland, zijn er diverse uitspraken gedaan die verduidelijking bieden over de toepassing van de WAO en de overgang van loondervingsuitkering naar vervolgdagloon.

Een relevante uitspraak is bijvoorbeeld te vinden onder ECLI:NL:CRVB:2004:AR1234, waarin het proces van overgang van loondervingsuitkering naar vervolgdagloon werd besproken. In deze uitspraak werd benadrukt dat de overgang naar het vervolgdagloon automatisch plaatsvindt na het verstrijken van de loondervingsperiode, tenzij er tussentijds wijzigingen zijn in de arbeidsongeschiktheidsstatus van de betrokkene.

Conclusie

Bij de beoordeling van een WAO-uitkering start men doorgaans met het vaststellen van de loondervingsuitkering. Dit is de eerste stap waarbij het verlies aan inkomen door arbeidsongeschiktheid wordt gecompenseerd. Na de loondervingsperiode, die maximaal vijf jaar duurt, wordt er overgegaan op het vervolgdagloon, dat een basisinkomen biedt dat niet meer direct gerelateerd is aan het oorspronkelijke loon. Deze structuur is ontworpen om te zorgen voor een adequate inkomensbescherming voor mensen die langdurig arbeidsongeschikt zijn en niet meer kunnen terugkeren naar hun oorspronkelijke werk. De toepassing van deze regels wordt ondersteund door jurisprudentie en protocollen die vaststellen hoe en wanneer de overgang van de ene fase naar de andere plaatsvindt.