Beoordeling van Wisselende Belastbaarheid bij Arbeidsmedische Expertise

Als arbeidsmedisch expert is het van essentieel belang om rekening te houden met de wisselende belastbaarheid van werknemers bij het beoordelen van hun arbeidscapaciteit. Wisselende belastbaarheid verwijst naar de variatie in de fysieke en/of mentale mogelijkheden van een werknemer om arbeid te verrichten, afhankelijk van tijd, omstandigheden of gezondheidstoestand. Deze concepten zijn cruciaal in het kader van arbeidsongeschiktheidsbeoordelingen, re-integratieprocessen en het opstellen van passende werkhervattingsplannen.

Protocollen en Richtlijnen

De beoordeling van wisselende belastbaarheid gebeurt volgens gestandaardiseerde protocollen en richtlijnen. Een van de belangrijkste bronnen voor deze beoordeling is de “Leidraad Functionele Mogelijkhedenlijst” (FML), die door het UWV wordt gehanteerd. De FML helpt bij het vaststellen van de beperkingen en mogelijkheden van een werknemer op verschillende functionele gebieden zoals fysieke, mentale en sociale capaciteiten.

• Fysieke Belasting: Hierbij wordt gekeken naar criteria zoals til- en draagcapaciteit, frequentie van bewegingen en houdingen die een werknemer kan aannemen.
• Mentale Belasting: Dit aspect omvat factoren zoals concentratievermogen, stressbestendigheid en geheugen.
• Sociale Interactie: De mogelijkheid om met collega’s samen te werken, instructies op te volgen en andere sociale vaardigheden.

Bij het beoordelen van wisselende belastbaarheid moet de arbeidsmedisch expert ook gebruikmaken van de “ICF-classificatie” (International Classification of Functioning, Disability and Health) van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). De ICF biedt een gestandaardiseerd raamwerk om de gezondheidstoestand van een individu in kaart te brengen, waarbij rekening wordt gehouden met zowel persoonlijke als externe factoren die van invloed kunnen zijn op de belastbaarheid.

Vakliteratuur

De vakliteratuur benadrukt het belang van een holistische benadering bij het beoordelen van wisselende belastbaarheid. Volgens onderzoek gepubliceerd in het “Tijdschrift voor Bedrijfs- en Verzekeringsgeneeskunde” (TBV) is het essentieel om zowel objectieve medische gegevens als subjectieve ervaringen van de werknemer mee te nemen in de beoordeling. Werknemers kunnen op verschillende dagen of momenten van de dag verschillende niveaus van energie, pijn of andere symptomen ervaren, wat invloed heeft op hun vermogen om te werken.

Jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep (CRvB)

De jurisprudentie van de Centrale Raad van Beroep (CRvB) is van groot belang bij de beoordeling van wisselende belastbaarheid. Er zijn talrijke uitspraken waarin de Raad de noodzaak heeft benadrukt van een gedegen en individuele benadering. Een relevante uitspraak is de zaak CRvB 15-03-2011, ECLI:NL:CRVB:2011:BP8586, waarin de Raad oordeelde dat bij de beoordeling van arbeidsongeschiktheid niet alleen naar de vaste belastbaarheid, maar ook naar de wisselende belastbaarheid moet worden gekeken.

In deze zaak benadrukte de CRvB dat het onvoldoende is om louter op een momentopname te vertrouwen. De Raad stelde vast dat de verzekeringsarts en de arbeidsdeskundige verplicht zijn om de variabiliteit in belastbaarheid, zoals die kan optreden bij chronische aandoeningen, te erkennen en mee te wegen. Dit betekent dat de beoordeling en de daaruit voortvloeiende conclusies over de arbeidscapaciteit van een werknemer zorgvuldig moeten worden onderbouwd met bewijs uit zowel medische als arbeidskundige rapportages.

Praktische Toepassing

In de praktijk betekent dit dat de arbeidsmedisch expert bij de beoordeling van wisselende belastbaarheid een aantal stappen moet volgen:

• Uitvoeren van een uitgebreide medische evaluatie waarbij gebruik wordt gemaakt van zowel objectieve medische onderzoeken als gesprekken met de werknemer.
• Documenteren van de variaties in belastbaarheid, inclusief frequentie, duur en intensiteit van deze fluctuaties.
• Overleg met andere deskundigen zoals arbeidsdeskundigen, psychologen of fysiotherapeuten om een volledig beeld te krijgen van de belastbaarheid.
• Opstellen van een rapport waarin de bevindingen duidelijk worden gepresenteerd, met specifieke aanbevelingen voor werkhervatting of aanpassingen op de werkplek.

Het is van cruciaal belang dat de bevindingen worden gepresenteerd op een manier die begrijpelijk is voor zowel de werknemer als de werkgever, om zo bij te dragen aan een succesvolle re-integratie en duurzame inzetbaarheid.

Conclusie

De beoordeling van wisselende belastbaarheid is een complex maar noodzakelijk onderdeel van de arbeidsgeneeskunde. Door gebruik te maken van protocollen zoals de FML, wetenschappelijke literatuur en jurisprudentie van de CRvB, kunnen arbeidsmedische experts een evenwichtige en betrouwbare beoordeling maken. Deze benadering helpt bij het creëren van werkplekken die rekening houden met de individuele gezondheidsbehoeften van werknemers, wat uiteindelijk leidt tot een meer inclusieve en productieve werkomgeving.